«شما را به تقوى و ترس از خدا سفارش می‌کنم و این که دنیا را نطلبید، اگرچه‏ دنیا شما را بخواهد. و به خاطر آنچه از (زخارف دنیا) از دست شما رفته است، تأسف نخورید، و سخن راست و حق بگوئید، و براى پاداش (آخرت) کار کنید، و دشمن ستمگر باشید و یاور ستمدیده. 
شما و همه‌ی فرزندانم و خانواده‌ام را و هر کسی که این نامه‌ی من به او خواهد ‌رسید را به تقوى و ترس از خدا و تنظیم امور زندگى و سازش میان خودتان سفارش می‌کنم، زیرا از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود «سازش‌دادن میان دو نفر، از تمام نماز و روزه‌ها (مستحبى) بهتر است. 
درباره‌ی یتیمان از خدا بترسید و براى دهان آن‌ها نوبت قرار ندهید (که گاهى سیر و گاهى گرسنه باشند)، و مبادا در اثر بى‌توجهى نزد شما ضایع شوند. 
درباره‌ی همسایگان از خدا بترسید که آن‌ها مورد وصیت پیغمبرتان هستند و آن‌حضرت درباره‌ی آنان همواره سفارش می‌کرد؛ آن قدر که ما گمان کردیم آن‌ها هم (از همسایه) ارث خواهند برد. 
از خدا درباره‌ی قرآن بترسید که دیگران با عمل به آن بر شما پیشى نگیرند. 
درباره‌ی نماز از خدا بترسید که ستون دین شما است 
و درباره‌ی خانه‌ی پروردگار از خدا بترسید و تا زنده هستید آن را خالى نگذارید که اگر خالى بماند، (از کیفر الهى) مهلت داده نم‌ی‌شوید. 
از خدا درباره‌ی جهاد با مال و جان و زبانتان در راه خدا بترسید. 
ملازم همبستگى و بخشش به یکدیگر باشید و از پشت‌کردن به هم و جدائى از هم دورى کنید. 
امر به معروف و نهى از منکر را ترک نکنید، و گرنه اشرارتان بر شما حکم‌رانى خواهند کرد و آن‌گاه شما خدا را براى دفع آن‌ها می‌خوانید، ولی او دعایتان را پاسخ نمی‌گوید. 
اى فرزندان عبدالمطلب! مبادا به بهانه‌ی کشته شدن امیر المؤمنین، در خون‌هاى مردم فرو روید. بدانید که نباید به جای من، کسی جز قاتل من کشته شود. اگر من از دنیا رفتم، شما هم به جای آن، ضربه‌اى به او بزنید. مبادا او را مثله کنید.